Kleine Anna, brutaal verkracht door een militair
In België zijn we opnieuw in de ban van Covid-19. In Oost-Congo heerst er ook Covid-19. Maar dáár liggen de mensen ginder niet wakker van. Of toch niet zo heel erg. Covid-19 is er een detail, een extra druppel in een toch al overvolle emmer. Het niet-aflatende seksueel geweld tegen vrouwen, meisjes en kinderen, dát drijft de mensen er pas echt tot wanhoop.
Beste sympathisant van Mamas for Africa,
Ik weet dat dit u diep gaat raken. Maar ik wil u vertellen over Anna, een driejarige kleuter. Twee weken geleden werd ze binnengebracht bij Mamas for Africa. Het meisje was brutaal anaal verkracht door een dronken militair. De man zit gelukkig in de gevangenis.
In het ziekenhuis ligt het meisje wezenloos voor zich uit te staren. Er kan geen lachje af. Je ziet dat ze lijdt. En je kunt niets doen. Ze heeft een operatie nodig, maar is zo verzwakt dat de dokter niet meteen durft. Door de verkrachting is alles bij het meisje kapotgemaakt. Plassen of ontlasten, het doet vreselijk veel pijn.
Enkele dagen geleden is onze collega Nicole nog eens bij moeder en kind gaan kijken. Anna ligt met een infuus. Nicole praat tegen haar en krijgt een glimlach terug. Je kunt niet geloven hoezeer dat lachje onze geharde medewerkster door het hart sneed. Tranen wellen op.
We zijn hier allemaal ontdaan. Zoveel bestialiteit! Welke mens waagt zich zo ver weg van de menselijkheid? Dat houdt ons telkens opnieuw bezig: de vraag hoe slachtoffers van dit excessief seksueel geweld hun ellende te boven te komen. Hoe kan lieve Anna weer beter worden?
En wat kunnen we er tegen doen? Tegen dat geweld? Tegen die moorddadige bendes? Tegen die wetteloosheid en geweldspiraal?
Verdrietige, maar moedige groeten,
Patrick Ndara Bakole, Vertegenwoordiger Mamas for Africa in Oost-Congo